เรื่องเล่าไม่มีชื่อ บทที่ 9 : ประตูแม่น้ำ

บทที่ 9 ประตูแม่น้ำ

 

ผงฝุ่นในสายลมนั้นมาจากที่ใด มันคือเศษเสี้ยวอันสึกกร่อนของตึกเก่าแก่โบราณที่ถูกสร้างขึ้นเมื่อหกสิบปีที่แล้ว หรือผงฝุ่นจากผิวหนังมนุษย์ที่เพิ่งตายลงและลอกล่อนออกมาสองวินาทีก่อน   หรือมันคือฝุ่นจากแผ่นดินที่มีมาอยู่ตั้งแต่ก่อนที่ที่ไดโนเสาร์จะเน่าเปื่อย ผุพังอยูในมัน  ผงฝุ่นประจุชิ้นส่วนของอดีตและอนาคต ล่องลอยไปในเมืองฮอยอันอันเงียบเศร้า  นาโอะ เดินตามเจ้าของบ้านที่เปิดประตูเชื้อเชิญคนแปลกหน้ามาชมบ้านเก่า เพียงซื้อตั๋วราคาไม่แพงก็เลือกได้ ว่าจะเข้าบ้านไหน พิพิธภัณฑ์ใด  ฮอยอันในฤดูร้อนเรื่อเรืองด้วยสีเหลืองของผนังปูน  นาโอะเดินตามเจ้าของบ้าน ผ่านทะลุลานตรงกลางบ้านเข้าไปส่วนหลัง ที่นั้น ประตูเปิดออกสู่แม่น้ำ  เจ้าบ้านเล่าให้ฟังว่า ในฤดูน้ำหลากน้ำจากแม่น้ำทูโบนจะเอ่อท้นล้นทะลักไหลท่วมตัวบ้านจนเจิ่งนอง เป็นเช่นนี้มานานนับนาน  นางชี้ให้ดูรอยคราบของน้ำจากฤดูที่แล้ว  เขาเหม่อมองแม่น้ำ ประหนึ่งแม่น้ำทูโบนจะเอ่อล้นทะลัก มันคือการท่วมท้นของแม่น้ำอันงดงาม  ภัยธรรมชาติ อันพิลาศพิไล นาโอะ ยืนอยู่ตรงปากประตูแม่น้ำเชื่อมั่นว่ามันจะเปิดไปสู่ที่อื่น  ไปสู่ทะเลสาบสงขลา ที่เรียงรายไปด้วยเรือบรรทุกสินค่า คนงานพม่าเพิ่งอาบน้ำใหม่เดินลับไปในบ้านประตูสีน้ำตาลที่แขวนริ้วพลาสติกสีเงินสีทองวูบวาบหม่นซีดด้วยแสงแดด บานประตูหับลงและอากาศร้อนอันมืดทึบของยามบ่ายคุดำกฤษณาจะโชนแสงหม่น   เราผู้ไร้เพศ และ เธอผู้ไร้ถ้อยคำ เขาผู้ไร้ชาติ  กลางแสงแดด ที่ลอดตรงหัวมุมถนนนางงาม ตัดออกสู่ตรอกข้าวสารอันจอแจเธอเดินไปอย่างเงียบเชียบ  เสียงทุกเสียงจะถูกเธอดูดซับไว้เปลี่ยนรูปเป็นท่วงทำนองที่เคาะลงบนอกเธอบังเกิดเสียงเพลงไม่รู้จบ  เธอกำลังไปทำงาน หมายจะเอาหนังสือที่เขียนเกี่ยวกับคนญี่ปุ่นผู้สูญเสียคนรักไปคืนเจ้าของร้าน เธออ่านมันเมื่อคืนนี้และรู้สึกเศร้าสร้อย ผูกพันกับคนหนุ่มนั้นเสียเหลือเกิน   หากมันก็จบลงอย่างว่างเปล่าเคว้งคว้างราวกับคนเขียนตายลงก่อนจะเขียนมันเสร็จ ไม่ก็หมดความสนใจในชีวิตของชายผู้นั้นอีกต่อไป หนังสือเล่มนั้นถูกขีดเขียนไว้จนเต็มหน้าด้วยภาษาไทย เธออ่านมันและรู้สึกผูกพันกับเจ้าของหนังสือที่เขียนว่าได้หนังสือเล่มนี้จากร้านหนังสือเก่าในเสียมเรียบไม่น่าเชื่อว่าจะมีหนังสือภาษาไทย อยู่ที่นี่ราวกับบางคนที่ไม่รู้จักนำมาวางไว้รอเขา   เธอคิดถึงเขาว่าจะเป็นคนแบบไหนหน้าตาอย่างไร   แล้วสถานที่ที่ปั๊มตรายางว่าร้านหนัง(สือ)๒๕๒๑ เป็นสถานที่แบบไหน ซุ้มประตูโค้งอันเป็นสัญลักษณ์ นั้นคือสถานที่ใด มันคือที่ที่เงียบสงบหรือไม่ เงียบสงบราวประภาคารโดดเดี่ยวในค่ำคืนที่มืดมิด ที่ที่มีเพียงชายคนหนึ่งอุ้มแมว เก็บหนังเกี่ยวกับหญิงสาวคนหนึ่งที่มีสองชีวิต หนังโปเลนด์ที่เล่าเรื่องของหญิงสาวคนหนึ่งวันที่เธอตาย ชีวิตอีกด้านหนึ่งในรูปของผู้หญิงอีกคนฟื้นตื่นขึ้น ผู้หญิงที่เป็นครึ่งที่หายไปของเขาอาจดำรงคงอยู่ ในบ้านเงียบสักแห่งริมทะเลสาบสงขลา ขับรถกลับจากทำงานเหนื่อยล้ามานอนนิ่งฟังเพลงของ NICK DRAKE ชายหนุ่มผมยาวผู้ตายก่อนวัยอันควร เพลงที่เธอเหมือนคุ้นเคยทั้งที่เพิ่งได้ยินเพียงครั้งแรก เธอเปิดประตูหลังบ้านออกไป ที่ที่เชื่อมต่อกับทะเลสาบสงขลา เชื่อมต่อกับแม่น้ำ  นาโอะเพ่งมองแม่น้ำเป็นครั้งสุดท้าย   เขากำลังเดินทางกลับ  กลับจากฮอยอัน กลับจากความฝัน ของแม่น้ำยามเช้าที่มีสายหมอก กลายร่างเป็นหญิงสาว นาโอะเห็นสิ่งนั้นจากเกสต์เฮาส์ที่ฉาบสีฟ้า และมันอาจอยู่ในภาพของใครสักคนหนังสือของใครสักเล่ม หรือในผงฝุ่นจากสักสถานที่